In 1996 werd mijn oudste zoon Joeri geboren. Wij woonden destijds in Bavel dus kozen we voor kinderdagverblijf de Dribbel in Bavel. Na 3 heerlijke maanden verlof bracht ik hem, net als iedere moeder, met lood in mijn schoenen en tranen over mijn wangen weg.
Wat had ik tegen dat moment opgezien zeg! Ik liep al dagen rond met een vreselijk rotgevoel. Die mooie bijzondere tijd na de bevalling waar ik zo van had genoten liep ten einde en dan moest ik ook nog mijn lieve kleine ventje aan vreemden toevertrouwen!
Die eerste werkdag na mijn zwangerschapsverlof vond ik echt vreselijk! De hele dag kon ik alleen maar aan mijn kleine mannetje denken en ik had liefst mijn baan per direct opgezegd.
Maar na een paar dagen werken verdween dat gevoel langzaam maar zeker.
Het kinderdagverblijf bleek geweldig! Wat een lieve meiden werkten daar. Ze gingen heel liefdevol met de kindjes om. Met de grotere kinderen werden allerlei leuke dingen gedaan zoals spelletjes, knutselen en liedjes zingen. De kinderen konden daar heerlijk met elkaar spelen.
Mijn zoontje is nooit met tegenzin naar het kinderdagverblijf gegaan heeft een geweldige tijd gehad.
Inmiddels is mijn zoon 25 jaar oud. Hij heeft een goede vriendin die, bleek later, ook op de Dribbel heeft gezeten. We zijn op zoek gegaan naar foto’s en filmpjes van de tijd op het kinderdagverblijf. Afgelopen kerst kwam zij ineens met een oude foto op de proppen. Joeri en zij stonden samen op de foto bij Sinterklaas. Hoe leuk was dat!
Toen Joeri 4 jaar werd en naar de basisschool moest heb ik, weer met lood in mijn schoenen en tranen over mijn wangen, afscheid genomen van de geweldige tijd op het kinderdagverblijf.
Liefs Myranda