Blog
Mijn tweede zwangerschap is inmiddels alweer een flink aantal jaren geleden, maar regelmatig word ik er toch weer even aan herinnerd als een zwangere belt en zegt dat ze zo misselijk is.
1998, een paar dagen voordat we gingen verhuizen deed ik een zwangerschapstest, positief! Dolblij waren we, een broertje of zusje voor onze Joeri!!
Op zaterdag verhuisden we van Bavel naar Ulvenhout. De donderdag erna ben ik ziek naar huis gegaan vanaf mijn werk. Ik dacht dat het een griepje was, voelde me ziek zwak en misselijk. Vanaf dat moment ging het bergafwaarts, ik was kotsmisselijk en moest de hele dag door overgeven. Ik kon op een gegeven moment mijn bed niet meer uitkomen. Het vervelende was natuurlijk dat we nog volop in de verhuisdozen zaten en de keuken, die te laat geleverd werd, nog (door ons zelf) geplaatst moest worden. Niet echt rustgevend als je zo beroerd bent en je huis nog op z’n kop staat.
Na twee weken werd ik opgenomen in het ziekenhuis. Ik was bijna 10 kilo afgevallen en uitgedroogd. Na 4 dagen aan het infuus mocht ik weer naar huis. Ik voelde me nog steeds vreselijk en thuis ging het weer mis. Alle luchtjes in ons nieuwe huis, ik kon het niet verdragen. Binnen een week lag ik weer in het ziekenhuis.
Het heeft weken geduurd voordat ik me beter ging voelen en de misselijkheid helemaal verdwenen was en ik weer een beetje normaal kon eten.
Dames, ik leef altijd zo met jullie en jullie misselijkheid mee! Ik weet hoe ellendig je je voelt. Maar geloof me, het gaat voorbij, en aan het eind van de rit, als je je prachtige kindje in je armen houdt, ben je bijna alles weer vergeten!