Onze maandelijkse blog – het leven als partner van een verloskundige (geschreven door Simon, partner van Isha)
Het blog van deze maand kijkt vanuit een ander perspectief naar ons vak: hoe is het om de partner van een verloskundige te zijn?
Het eerste jaar dat we samen waren kreeg ik vooral de stages mee en was Isha vaak voor een aantal weken ‘onbereikbaar’ omdat ze bezig was genoeg bevallingen en spreekuren te verzamelen om haar verrichtingen in te vullen. Toen ze na haar opleiding zelfstandig aan het werk ging, veranderde er ook voor mij van alles.
De eerste keer dat Isha ’s nachts in haar dienst gebeld werd, zat ik recht overeind in bed en wist niet wat me overkwam. Het gebeurde toen ook regelmatig dat ik bij haar logeerde, en haar toch de hele nacht niet zag. En dan die verhalen waarmee ze elke keer weer thuiskwam! Dat waren wel even andere crisissituaties dan bij mij op kantoor…

Inmiddels ben ik overigens wel gewend aan die nachtelijke telefoontjes. Soms slaap ik zelfs zo snel weer in dat ik ’s ochtends met Isha aan het ontbijt zit en me niet eens kan herinneren dat ze er die nacht gewoon twee keer uit is geweest voor een bevalling. En dat ik een kop thee of koffie zet terwijl ik mijn excuses aanbied omdat ze inderdaad een goede reden heeft om moe te zijn
Als ik de afgelopen zes jaar moet samenvatten, denk ik dat ik vooral heel trots ben op hoe de verloskundigen altijd en overal paraat staan. Of er nu midden in de nacht iemand belt met een huilbaby, misselijkheid of last van haar voeten, de verloskundige staat altijd klaar om advies te geven. Ik lig vaak stiekem een beetje mee te luisteren en ik weet inmiddels bijvoorbeeld dat je bij een baby die het koud heeft het beste huid-op-huidcontact en wat extra voeding kunt geven, de baby eventueel met een warme kruik in bed kunt leggen, na één uur opnieuw moet temperaturen en dat je moet terugbellen als de temperatuur dan nog niet gestegen is.
Toch denk ik dat er maar weinig mensen in staat zijn om ’s nachts in de weer te zijn met een bevalling om vervolgens de dag daarop vrolijk visitediensten te rijden. Alles om elke cliënt de aandacht en zorg te geven die ze verdient.
Het leven als partner van een verloskundige is eigenlijk best heel leuk. Je hoort heel veel verhalen over een wereld die voor de meeste partners (in elk geval voor mij als man) toch een soort ver-van-mijn-bed-show is.
Ik vind het beroep van Isha en haar collega’s fascinerend en ben beretrots op de dingen die ze doet. En als wij ooit aan kinderen beginnen, heb ik in ieder geval de beginnerscursus alvast afgerond!