Race tegen de klok!
Alle bevallingen lopen anders. En ze lopen ook altijd anders dan je verwacht. Dat zeggen we keer op keer tegen al onze cliënten. En hoeveel bevallingen wij inmiddels al meegemaakt hebben, ook wij kunnen nog steeds enorm verrast worden. Soms denk je dat het enorm snel gaat en gaat het toch wat rustiger aan. Soms denk je dat het echt nog wel even kan duren en moet je ineens toch haasten om op tijd te zijn. En hoewel het zelden voorkomt, en we als verloskundigen hopen het zo min mogelijk mee te maken, komen we ook wel eens te laat..
Zo werd ik een keer gebeld op een avond, net na het avond eten. Het was een moeder die een tweede kindje verwachtte. Ze vertelde me dat ze wat voelde rommelde, weeën om de 10 minuten, nog niet heftig hoor! Ze zei zelf nog ‘nee, het is nog geen tijd hoor maar wanneer moet ik ook alweer bellen dat je komt?’ Dus we spraken af dat we nog even zouden afwachten tot de weeën iets korter op elkaar zouden komen, zo om de 5-7 minuten, of als de vliezen zouden breken. Dit was prima. Dus wachtte ik rustig af.
20 minuten later belt de aanstaande vader mij op. Het was ineens heftiger geworden na ons telefoontje dus ze vonden het toch wel fijn dat ik zou komen. Dus ik pak snel mijn spullen en spring in de auto op weg naar het gezin. Maar ik ben de straat nog niet uit of de ouders bellen mij terug. De vliezen zijn gebroken! En ze voelt persdrang! Wat nu? Ik rijd zo snel ik kan naar het goede adres en zeg tegen de vader om wat handdoeken te pakken en te zorgen dat ze ligt. Verplaatsten naar een bed lukte niet meer en de enige optie was de vloer, dus daar zullen we het mee moeten doen. De telefoon op de speaker en blijven zuchten als het lukt! Maar ik hoor de papa zeggen dat hij het hoofdje ziet! Dus ik ga het sowieso niet redden met nog 5 minuten reistijd. Tegen de mama heb ik gezegd naar haar lichaam te luisteren, dit deed ze super goed en startte met persen! En gelukkig had ik te maken met een hele behulpzame papa die precies deed wat ik hem vertelde. Hij heeft zelf zijn eigen zoontje aangepakt! De kleine man moest ook even schakelen dat hij zo ineens de wereld in gelanceerd is, maar gelukkig hoorde ik al snel een huil door de telefoon. Een paar minuten daarna kwam ik aan op het adres en kon ik de kersverse ouders feliciteren! Wat hebben ze het knap gedaan!
En deze moeder bewees maar weer eens dat een bevalling toch wel het meest onvoorspelbare is wat er bestaat.
