Voor het eerst mag ik (Ilse) met veel plezier een mooi verhaal hier schrijven en voel ik me in mijn nopjes.
Al op de basisschool kon ik mijn moeder vertellen dat ik later verloskundige wilde gaan worden. Mijn moeder was natuurlijk apetrots want zij heeft met veel liefde 3 kinderen op de wereld mogen zetten. Nu nog kan ik na een mooie bevalling mijn moeder opbellen om te vertellen hoe het gegaan is en zonder dat ik haar kan zien weet ik dat ze een glimlach van oor tot oor op haar gezicht heeft staan van trots.
Nu alweer bijna 10 jaar na mijn afstuderen mag ik me altijd nog steeds verloskundige noemen en er zijn twee vragen die toch echt heel vaak aan me gesteld worden tijdens mijn werk.
‘’Heb je zelf al kinderen?’’ is een van die veel voorkomende vragen. Mijn antwoord luidt altijd lachend ‘’ nog niet, ik ben nog veel te druk met die van jullie’’. En ja dat is ook zeker zo. Het werk als verloskundige houdt je dag en nacht bezig.
‘’Blijft een bevalling begeleiden nog speciaal als je er zoveel begeleidt hebt?’’ is ook een vraag die mij vaak gesteld wordt. En daar kan ik op antwoorden: ‘’Zeker wel!’’ Iedere bevalling is bijzonder. Of het nu een eerste kindje of tweede kindje is, of het in de nacht of overdag is, of het snel of traag gaat. Bijzonder is het hoe dan ook. Dat ik van zo’n mooi intiem moment deel mag uitmaken is uniek. En na al die bevallingen die ik tot nu toe heb mogen begeleiden is er toch echt geen één hetzelfde.
Met veel trots mag ik veel Vita Babies begeleiden en ik hoop er nog vele te mogen vangen 