Het is weer bijna 11 september. Voor bijna iedereen een datum om nooit te vergeten.

Voor mij (Myranda) was deze datum al bijzonder voordat die vreselijke aanslag op de Twin Towers plaats vond. Op 11 september 1996 werd ik namelijk voor het eerst moeder. Ik was eigenlijk de 19e, op mijn eigen verjaardag, pas uitgerekend, maar mijn zoon werd 8 dagen eerder geboren.

Ik was de dag ervoor de hele dag met mijn moeder op pad geweest, naar het meubelplein in Eindhoven. Toen mijn moeder me die ochtend op kwam halen zei ze meteen “wat zie jij er raar uit!” Blijkbaar zag ze iets aan me. Moederinstinct?

‘S avonds terwijl ik stond te strijken (blijkbaar zat ik nog vol energie op het laatst van m’n zwangerschap) kreeg ik wat buikpijn. Rond 21.30 uur ontdekte ik dat ik mijn slijmprop was verloren. De verloskundige zei aan de telefoon dat ik maar gewoon moest gaan slapen en dat de bevalling ook nog wel even op zich zou kunnen laten wachten. In bed kreeg ik al vrij snel weeën. Ik heb rond half 1 mijn man wakker gemaakt, volgens mij was de bevalling begonnen. De verloskundige zei dat we maar rechtstreeks naar het ziekenhuis moesten komen. Daar aangekomen bleek ik 5 cm ontsluiting te hebben.

De verloskundige had ook nog een andere bevalling. Ze liep constant op en neer tussen 2 verloskamers. Vanwege de drukte op de verloskamers kreeg onze verloskundige, na een paar keer gebeld te hebben, geen assistentie tijdens de uitdrijving. Er was gewoon niemand beschikbaar op dat moment. Ze vroeg mijn man om te assisteren en wat dingen aan te geven. Ik zie hem nog het schort bij de verloskundige omknopen. Iets over achten werd onze eerste zoon, Joeri, geboren. Liefde op het eerste gezicht.

Toen we een paar jaar later naar Ulvenhout verhuisd waren kwam ik erachter dat onze achter buurvrouw de andere vrouw was die gelijktijdig met mij lag te bevallen. Onze zoons waren nog geen uur na elkaar geboren!

Mijn zoon wordt deze week 24 jaar, maar ik herinner me alles nog als de dag van gisteren!